رنگ الماس سیاه به علت وجود مقادیر زیادی ابرهایی از اینکلوژنهای معدنی ریز شامل سولفیدها، گرافیت، مگنتیت، هماتیت و کانی های حاوی آهن، پیریت در سرتاسر سنگ است. این الماس سیاه می تواند دارای کلیواژها، ترکها و لکه های سیاه ناشی از گرافیت زایی باشد. رنگ طبیعی الماس سیاه گاهی میتواند در اثر تابش طبیعی هنگام رشد نیز باشد. امروزه با پرتودهی مصنوعی نیز این رنگ ایجاد میشود.
رنگ بدنه الماس سیاه میتواند بی نزدیک به بیرنگ، قهوه ای تا سبز زیتونی باشد که اینکلوژن ها یا ناخالصی های سیاه درون آن به قدری زیادند که رنگ آن را تیره و پاکی آن تا اوپک برود . این رنگ معمولا سیاه و گاهی خاکستری و سایه های مختلف سبز تا قهوه ای گاهی خالدار باشد. به دلیل همین ناپاکی بیش از حد، تراش الماس سیاه دشوار است و نیاز به دقت فراوان دارد.
کربنادو نخستین بار در سال ۱۸۴۳ در اندازه های مختلف در ذخایر آبرفتی برزیل کشف شد و تا سال ۱۸۴۶، پس از استخراج، به عنوان باطله دور انداخته می شد! در سال های بعد، این باطله ها به هلند فرستاده شد و در آنجا کاربرد آن به عنوان ساینده معرفی شد. در اواخر قرن نوزدهم میلادی، نمونه های بزرگ و با کیفیت کربنادو با قیمت قیراطی ۱۸۵ دلار به فروش رسید
چیزی که الماس را تعریف میکند کربن و مقدار ناچیزی ناخالصی هست که به فرم کوبیک رشد می کند. کربونادو که از حضور میکرو الماس هایی ( با اندازه کمتر 20 میلیونم متر)، عدم مواد دیگه در اعماق جبه زمین، مثل دیگر الماس ها است دارای وجود ناچیزی از نیتروژن و هیدروژن و asbornite که فقط در شهاب سنگها یافت میشود. به همین دلیل برخی دانشمندان معتقدند که کربونادوها در کیمبرلیت ها پیدا نمی شوند و از شهاب سنگها تحت حرارت بالا و یا تصادم شهاب سنگ الماسی به زمین تشکیل شده اند که بنابراین میتوانند در ذخایر رسوبی نیز دیده شوند. برخی محققان معتقد هستند که از انفجار سوپرنوا و پرتاب قطعه های بزرگ و تصادم آنها به زمین در 2.6 تا 3.8 میلیارد سال پیش آمده اند که از نظر سنی دلیلی است بر اینکه چرا تا کنون در برزیل و آفریقای مرکزی پیدا یافت شده اند.
بورت از انواع تیره رنگ الماس است که تبلور ضعیفی داشته و معمولا به صورت دانه های گرد و کروی شکل یافت می شود. این گونه الماس که غالبا نیمه شفاف تا او پک هستند، به دلیل کوچک ماندن اندازه آن در حین شکل گیری، ارزشی به عنوان گوهر سنگ ندارد. فرامسایت نوع بسیار دانه ریز بورت است. انسجام و تراکم بلورها در فرامسایت تا اندازه ای بالاست که برش آن با اره های الماسی امکانپذیر نیست. استوارتايت گونه ای دیگر از بورت است که به دلیل وجود عنصر مگنتیت در ساختار شیمیایی آن، خاصیت مغناطیسی دارد. استوارتایت ساختاری کم تخلخل دارد که خود باعث کاهش وزن مخصوص آن از ۳٫۵۲ (وزن مخصوص الماس سفید) به ۳٫۴۲ شده است. در جدول زیر ویژگی های این نوع الماسها بیان شده است
تولید و رشد الماس های مصنوعی با دو کاربرد صنعتی و گوهری، از سال ۱۹۹۰ آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد. سرعت تولید، کیفیت بالا، تنوع رنگ و قیمت کمتر الماس های مصنوعی در مقایسه با الماس های طبیعی باعث سرمایه گذاری و تمرکز بسیاری از مراکز تحقیقاتی بر تولید الماس مصنوعی شده است . از روش های تولید مصنوعی الماس سیاه در آزمایشگاه، می توان به روش های قدیمی نظير HPHT اشاره کرد که در آن الماس تحت فشار و حرارت بالا، در یک آلیاژ فلزی ذوب شده مانند آهن، نیکل و کبالت ساخته می شود. LPHD و CVD از روش های جدیدتر تولید مصنوعی الماس هستند که در هر دو روش، الماس از یک مخلوط گازی هیدروکربنی و در یک محفظه خلا شکل می گیرد. تولید الماس های مصنوعی NPD از سال ۲۰۱۲ آغاز شد NPD یا الماس های نانو پلی کریستالی، طی فرایند تفجوشی و با تبدیل مستقیم گرافیت خالص ، تحت فشار و حرارت بالا، به الماس تولید می شود. لازم به ذکر است که با توجه به پلی کریستالی بودن الماس سیاه طبیعی، NPD ها بهترین جایگزین مصنوعی کربنادو هستند.
تشخيص الماس های مصنوعی HPHT و CVD نیز با استفاده از طیف سنجی رامان و با مطالعه پیک های حاصل از حضور عناصر نیتروژن و بورون به آسانی میسر می باشد. این در حالی است که NPD ها به دلیل سایز نانو کریستال های تشکیل دهنده اش، امکان گرفتن اطلاعات دقیق از طیف سنجی رامان را ندارند. به منظور تشخیص NPD ها، طیف سنجی مادون سرخ و بررسی رفتار آن ها زیر نور فلورسانس پیشنهاد می شود NPD ها زیر نور فلورسانس، شکلی دانه ای و کاملا متفاوت از سایر الماس ها (طبیعی یا مصنوعی) نشان می دهند
