تاریخچه ی صید مروارید
استفاده از مروارید در جوامع بشری قدمتی 4000 ساله دارد.به گونه ای که در بسیاری از افسانه های ملل مختلف به داستان هایی در مورد مروارید برمیخوریم.
استفاده از صدف یا تله های مروارید برای تزیین مدال های نظامی
برخی از باورها در مورد مروارید
در چین باستان مروارید نماد اشرافیت به حساب می آمد و حتی آن را به عنوان نماد قدرت برمیشمردند.در مصر باستان نیز آن را مقدس و هدیه ؛آسمانی می شماردند.در رم باستان مروارید نماد طبقه اشرافیت تلقی می شد و در یونان باستان آن را نماد کمال می دانستند.در افسانه های هندی به این نکته اشاره شده است که الهه کریشنا اولین مروارید را یافت.
تاریخچه صید مروارید:
مراکز صید مروارید در گذشته فقط در سواحل دریاهای آب گرم یافت میشد و بدون شک مهمترین این نوع مراکز خلیج فارس است که ما بین مرزهای جنوبی ایران،کویت،عربستان سعودی واقعه شده است.
و همچنین جزایر کوچکی و بیشماری از سواحل سودان تا عدن و جیبوتی در این منطقه دارای سواحل غنی از بستر نرم تنان هستند.اما عواملیی طبیعی بسیار زیادی مانند گرمای زیاد،تلاطم شدید آب دریا و خطر حمله دزدان دریایی صید مروارید را در این مناطق کار بسیار پرمخاطره می سازد.
در استرالیا،به خصوص در سواحل غربی بنادر کیمبرلی و پورت مدلند نیز عملیات صید صدف مروارید در جریان است،و قدی دورتر در جهت شمال جزایر گینه نو،اندونزی،مالزی و فیلیپین قرار دارند که در سواحل آنها نیز میتوان صدف مروارید صید نمود.
نهایتا با وجود صدف های مروارید در آبهای شیرین و رودخانه های آمریکا اشاره میشود که مروارید های این مناطق به زیبایی و جلای مراریدهاب بدست آمده از دریاها نیستند.
اینگونه مرواریدها غالبا از جلای شیری رنگ یا رگه هایی به رنگ آبی مایل به صورتی برخوردار بوده و ارزش آنها به مراتب از مرواریدهایی به ارزش برابر با مرواریدهای دریا یافت شده اند.
صید مرواریدهای آب شور:
صید مروارید در خلیج فارس:
بیش از 2 هزار سال است که در صید مروارید در خلیج فارس جریان دارد.شواهد تاریخی نشان می دهد که رومیها و یونانی ها به وجود مروارید در این نقطه از جهان پی برده و بدین جهت جزیره بحرین را به نام تایلوس می خوانند.
در سالهای 1925 تا 1930 از طرف خزانه داری بحرین و سایر شیخ نشین های حاشیه خلیج فارس امتیازات مختلف بهره برداری به قایقهای صیادی داده شد و در حقیقت میتوان ادعا نمود در آن روزها اقتصاد جزایر خلیج فارس به طور کامل در گرو موفقیت در صید مروارید بوده است و امرار معاش و زندگی ثروتمندان،فقرا، بردهها به صید مروارید بستگی داشت.
در دورانی که صید صدفهای مروارید در خلیج،فعالیت عمده دریایی بشمار میرفت صید در تمام فصول سال توسط بومیان هاسا که مبرزترین صیادان منطقه بوده اند به اضافه بومیان عمان و دزدان دریایی در جریان بود که برحسب دمای آب دریا و فصل صید،منطقه معینی از ساحل مورد بهره برداری قرار می گرفت.
صید مروارید در دریای سرخ:
صید مروارید از قبل از میلاد مسیح رایج بود و صدفهایی از گونه margaritifera erythroeensis بوده که در این منطقه به فراوانی یافت میشود.
این صدفها از گونه مشابه صدفهای خلیج فارس بوده و دارای قطری معادل 10 تا 20 سانتی مترمیباشند و وزن آنها گاهی به یک کیلوگرم یا بیشتر میرسد.
به طور متوسط از هر یکصد صدف جمع آوری شده حداکثر سه یا چهار صدف دارای مروارید است.گذران زندگی برای صیادان دریای سرخ بسیار مشقت بار بوده آن هم به خاطر دستمزد کم برای مروارید بوده که مشکلات و خطرات غواصی که صدماتی که وارد میکرد،جوان 30 ساله ای را به پیرمرد فرتوت تبدیل میکرد و از زمانیکه نفت در این خطه به فراوانی کشف شد دیگر کسی چنان رغبتی به ادامه شغل صیادی نشان نداد.
صید مروارید در سریلانکا(سیلان):
در سیلان عملیات صید مانند خلیج فارس قدیمی و دارای شهرت است،و این عملیات در گذشته فعالانه دنبال میشده بستر صدف های مروارید در آبراه حد فاصل ما بین هندوستان و سیلان بسیار غنی بوده و به وفور یافت می شدند.این آبراه که دو قسمت تقسیم شده با نامهای خلیج مانارو آبراه پالک خوانده می شود.
این منطقه در سال 1510 میلادی به اشغال پرتغالیها درامد و آنها با این شرط که ما حصل صید به چهار قسمت،یک قسمت برای رهبران مذهبی،قسمتی برای پادشاه،قسمتی برای سربازان پرتغالی به عنوان مزد و بقیه مال صیادان تقسیم شود،اجازه صید دادند.
در سال 1658 به اشغال هلندی هادرامد و آنها نیز در مقرررات پرتغالی ها هیچ تغییری ندادند.نهایتا این منطقه به تصرف انگلیسیها درامد و در سال 1887 میلادی لایه از گل و ماسه قسمت وسیعی از بسترهای شناخته شده صدف مروارید را پوشاند.
و از این تاریخ به بعد با وجود کاوشهای گسترده برای شناسایی بسترهای جدید،عملیات صید مروارید در این منطقه بسیار محدود شد.
