سنگ آیولیت چیست،نحوه ی تشکیل سنگ آیولیت به چه صورت است؟

سنگ آیولیت

آیولیت دارای خصوصیات ویژه ای از نظر سختی و رنگ و چندرنگ نمایی مطابق جدول زیر است.

در تعیین قیمت آیولیت فاکتورهای رنگ و تراش و پاکی اهمیت ویژه ای دارند. در بحث وزن، محدوده برای یک آیولیت تراش خورده از 1 تا 10 قیراط است. آیولیت های باکیفیت بالای 5 قیراط کمیاب هستند.

رنگ و پلئوکریسم (چند رنگ نمایی)

پلئوکریسم (چند رنگ نمایی) قوی آیولیت باعث می شود که تراش آن برای بهترین رنگ دشوار باشد. این به نوبه خود همچنان چالش‌هایی را برای تولیدکنندگان و فروشندگانی که علاقه‌مند به تبلیغ این گوهر جذاب و در عین حال مشکل‌ساز به‌عنوان جایگزینی مقرون‌به‌صرفه سنگ جواهری آبی رنگ هستند، ایجاد می‌کند.

این سیلیکات آلومینیوم، آهن و منیزیم دارای دو ویژگی متمایز است: آبی تا آبی مایل به بنفش زیبا که از آهن گرفته شده و چند رنگ‌نمایی که براحتی قابل مشاهده است. رنگهای پلئوکریسم آن با رنگ بدنه آن متفاوت است. آیولیت هایی که به رنگ بنفش به نظر می رسند، رنگ های بنفش روشن، بنفش تیره و رنگ های پلئوکروییک زرد-قهوه ای را نشان می دهند.

آیولیت های مایل به آبی رنگ های بی رنگ تا زرد، آبی-خاکستری و بنفش تیره پلئوکروییک را نشان می دهند. بنابراین، از برخی زوایای یک آیولیت مایل به آبی در واقع می تواند کاملاً بی رنگ یا زرد به نظر برسد و یک آیولیت مایل به بنفش می تواند قهوه ای به نظر برسد.

پاکی

آیولیت با اینکلوژنهای نسبتاً کمی معمولاً شفاف است. آن را می توان در همه اشکالی تراش داد ، حتی به جهت دستیابی به جلوه هایی زیبا آنرا کاروینگ کرد.

آیولیت می تواند حاوی اینکلوژن هایی باشد که باعث ایجاد پدیده های مختلف می شود. گاهی اوقات، آیولیت هایی با اینکلوژنهای های بلند، موازی و لوله ای پیدا می شود. هنگامی که برش به درستی جهت گیری شود، این سنگ ها پدیده چشم گربه ای تولید می کنند.

تراش

از آنجایی که ایولیت معمولاً شفاف و با اینکلوژن های نسبتاً کمی است ، معمولاً به صورت فست تراشیده می شوند، با این حال در کیفیت های پایین تر می توان آنها را به شکل دامله یا کاروینگ و مهره تراش داد. در اینکلوژنها با جهت گیری مناسب در تراش دامله می توانند باعث پدیده چشم گربه (شاتویانسی) و اونتورسنسی شود. اگر اینکلوژنها در امتداد سه جهت در 120 درجه باشند، نور در امتداد یک خط در هر یک از این جهت ها منعکس می شود تا یک الگوی بازتابی ستاره ای شکل از نور ایجاد کند. به این اثر آستریزم یا ستاره سانی می گویند.

آیولیت در مقیاس سختی موهس (Mohs) در رنج 7 تا 7.5 است، اما با توجه به اینکه در یک جهت رخ مشخصی دارد، سفتی آن بد نیست. این امر باعث می شود که آیولیت در هنگام قرار گرفتن در یک انگشتر یا محیطی که در معرض سایش یا ضربه معمول قرار گیرد، در برابر شکستگی آسیب پذیر باشد.

بهسازی

بر خلاف تانزانیت، آیوایت به ندرت بهسازی می شود. آیولیت باکیفیت با رنگ های آبی و بنفش زیبای خود به طور طبیعی یافت می شود. برای کسانی که دوست دارند سنگ آبی شان بدون بهسازی باشد، آیولیت نسبت به یک توپاز آبی یا یک یاقوت کبود بهسازی شده ، می تواند گزینه بهتری باشد.

البته همه آیولیت ها رنگ اعلی را نشان نمی دهند. برخی از راف های گوهری ممکن است خاکستری یا تقریباً بی رنگ به نظر برسند. اگر تجارت می توانست این آیولیت های کمتر مطلوب را برای تولید رنگ بهتر و قابل فروش تر بهسازی کند، این کار را انجام می داد. با این حال، شیمی آیولیت این اجازه را نمی دهد. جالب اینجاست که تصور می‌شود آبی پررنگ برخی از آیولیت ‌ها همان علت (انتقال بار آهن-تیتانیوم) را دارد که آبی موجود در یاقوت کبود است. با این حال، بر خلاف یاقوت کبود، آیولیت را نمی توان برای تشدید رنگ آبی خود تحت فرآیند بهسازی حرارتی قرار داد، زیرا نقطه ذوب پایین آن ، دمای بالایی را که کوراندوم به طور معمول در معرض آن قرار می گیرد، تحمل نمی کند.

آیولیت-سان‌استون

در یک ترکیب شگفت انگیز ، گاهی می توان هم سنگ خورشید (سان استون) و هم آیولیت آبی-بنفش را در یک سنگ دید. این ترکیب آیولیت-سان‌استون و اینکلوژنهای آن ترکیب بصری منحصر به فردی را ارائه می دهد که آن را به قطعه ای مطلوب برای کلکسیون گوهرها تبدیل می کند. این گوهر خاص فقط در هندوستان یافت می شود.

آیولیت ها می توانند حاوی اینکلوژنهای فلزی پلاک/ورقه ای مانند متعددی باشند که در تراش جهت بندی مناسب می توانند جلوه ای از ذرات درخشنده به نام اونتورسنسی را به نمایش بگذارند. هنگامی که پلاکت های هماتیت به رنگ قهوه ای یا قرمز با این پدیده همراه شود، این گوهر ممکن است به عنوان آیولیت خونی “بلادشات bloodshot” به بازار عرضه شود.

حال در برخی نمونه ها آیولیت هایی وجود دارد که نیمی از آن دارای نمایی نارنجی/زرد مشابه سنگ خورشید، و نیمی دیگر آن آبی بنفش آیولایتی است. این نمونه گوهر “دوگانه” ترکیبی (overgrowth) از دو رنگ بنفش مایل به آبی جذاب با پلاکت هماتیت قرمز در نیمه دیگر آیولیت، همراه با یک اثر اونتورسنسی نارنجی از تعداد زیادی پلاکت ریز مسی رنگ هماتیت در نیمه سان استون را نشان می دهد که به آن آیولیت-سان استون می گویند.

نحوه تشکیل

اکثر کوردیریت ها در طی دگرگونی منطقه ای شیل ها و سایر سنگ های رسی شکل می گیرند. هنگامی که در این شرایط تشکیل می شود، در شیست و گنیس یافت می شوند. کمتر در طول دگرگونی تماسی شکل می گیرد و در هورنفلس یافت می شوند. کوردیریت همچنین به عنوان یک کانی جز فرعی در سنگهای آذرین گرانیتی و در پگماتیت ها یافت می شود. هنگامی که کریستال های کوردیریت فرصت رشد بدون انسداد را داشته باشند، می توانند بلورهای منشوری کوتاه با مقطع مستطیلی را تشکیل دهند.

در سنگ های دگرگونی، آیولیت اغلب همراه با سیلیمانیت، کیانیت، آندالوزیت و اسپینل یافت می شود. بیشتر آیولیت های با کیفیت گوهری از رسوبات پلاسر تولید می شود، جایی که در ارتباط با گوهرهای دیگر وجود دارد. هنگامی که در معرض هوازدگی قرار می گیرد، کوردیریت به میکا و کلریت تغییر می کند.

معادن آیولیت

از آنجایی که ایولیت نسبتاً سخت است، اغلب در ذخایر رسوبی یافت می شود. علاوه بر سنگ‌های قیمتی سریلانکا، آیولیت در مناطق مختلفی از آفریقا از جمله کنیا و مرکز تانزانیا وجود دارد. سایر کشورهای منبع ایولیت عبارتند از ایالت‌های جنوبی هند، برزیل و نروژ. ذخایر قابل توجهی از آیولیت در سال 1994 در ماداگاسکار کشف شد.